BONCUK MESELESİ
İnsan bazen akıp giden suya dalar, bazen yeşil sarı yapraklara, bazen de tekrarlamalara. Tekrar ve tekrar, kum misali akıp giden boncuklar yardımcıdır kafanı toplamana. Hani beynin çok dolar da düşüncelerini, anılarını, seni kırıp döken her şeyi bir kaba koymak istersin ya. O kabın içerisinde düşünceleri dürtükleyip tekrar canlandırırsın. Boncukları ipe geçirmek dürtükleme işlemi gibi. Yap ve boz. Boz ve yap. Tekrar ve tekrar tek bir şeye odaklan. Seni üzen, kıran, yoran, yıllardır üzerinde babanne yorganı gibi yük olan her şeyi dürtükle ve ipe diz. İşte budur bazen yaşamak. Basitlik. Telaş olmadan, kaygı olmadan, maddiyat düşünmeden. Her şey çok mu kötü gidiyor? Geleceğinden emin değil misin? Taş attın da kolun mu yoruldu? Boncuk diz. Boncuk diz ben arkandayım. Geçenlerde, bir yıl önce veyahut on dakika önce, bir sincap evlat edindim. Omzumda oturup fındık yiyor ve kabuklarını tükürüyor. Ona Pembe adını verdim. Ama Kızılcık Şerbeti'nden değil Cennet Mahallesi'nden esinlendi